แสงอาทิตย์ยามเย็นที่เริ่มเบาลง ความอุ่นของแดดนั้นไม่ต่างอะไรกับที่แห่งนี้
ที่ที่มีแต่ความอบอุ่น ความคิดถึง ยังหลงเหลืออยู่ สายลมที่พัดผ่านหน้าเบาๆ
กลิ่นหอมไอดินที่กำลังลอยฟุ้ง ท่ามกลางต้นไม่ใหญ่ที่รายล้อมพร้อมกับเสียง
นกร้องเป็นระยะๆที่อยู่ในป่าใหญ่
"ก่อนที่แสงอาทิตย์จะลับขอบฟ้า" ... Before Sunset
นี่คงเป็นเวลาปกติที่นกจะบินกลับรังสินะ ผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงเรียกของชายผู้หนึ่ง ด้วยที่โทนเสียงที่คุ้น นุ่มๆ และน้ำหอมที่หอม ที่หอมอ่อนๆโชยมากับลมที่เรานั่งอยู่กันตรงนี้คืออ่างเก็บน้ำห้วยตึงเฒ่า ท่ามกลางทุ่งนาเขียวขจีและภูเขารายล้อมพร้ออม หุ่นแกะ ที่ตั้งอยู่สูงใหญ่ กระทบกับแสงยามเย็น
ฝูงแกะน้อยใหญ่ ขนปุกปุย ที่วิ่งมาต้อนรับทำให้นึกถึงนิทานเรื่องเด็กเลี้ยงแกะเลย...ระหว่างที่ให้หญ้าแกะไปด้วยนั้นเราสองคนก็ต่างถามถึงสารทุกข์สุขดิบ เพราะนานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้เจอกัน เราสนุกกับการให้หญ้าแกะอยู่พักใหญ่ แสงแดดเริ่มเบาลงเรื่อยๆอุณหภูมิเริ่มเย็น
การที่เรามีโอกาศได้มานั่งคุยกันอีกครั้งทำให้ความทรงจำที่เคยมีให้กันยิ่งตอกย้ำ สายตาที่ผมมองเขาคือบ่งบอกถึงความคิดถึงที่ มีให้กันตลอดในฐานนะเพื่อน..." บทสนทนาของผมและเพื่อนในวันนี้นอกจากจะถามเรื่องสารทุกข์สุขดิบกันแล้วยังคุยถึงเรื่องความทรงจำในช่วงเวลาที่ผ่านมา "ความทรงจำบางช่วงนั้นเป็นช่วงที่เฮฮาสนุกสนาน แต่บางช่วงนั้นแสนจะเศร้า พอตอนนี้มองย้อนกลับไปกลับกลายเป็นเรื่องตลกเฉย ฮ่าๆๆๆ ผมเชื่อว่าหลายๆคนก็มีความทรงจำเช่นเดียวกับเราสองคน...
จากต้นใม้ใหญ่ที่เรานั่งคุยกัน เราสองคนได้เดินผ่านสะพานซูตองเป้ ที่เชื่อมไปยังทุ่งหน้าที่กำลังเขียวขจี พอมองแล้วสบายตามากๆ รอบๆทุ่งนาที่เรายืนอยู่ ยังกระท่อมที่สร้างขึ้นด้วยไม้ไผ่และมีลำธารเล็กๆ เสียงน้ำไหลเบาๆ ผ่านหน้ากระท่อม ให้ความชิวล์และบรรยากาศที่ผ่อนคลาย เมื่อเวลาผ่านไปสักพักเราสองคนคุยกันไม่หยุดเลย อาจเป็นเพราะความคิดถึง ที่คิดถึงกันมากๆ บางครั้ง"ความคิดถึง" มันพิเศษก็ตรงที่มันสามารถทำให้เราเห็นภาพของใครบางคนได้อย่างชัดเจน...
Kommentit