แสงแดดยามเย็นโทนสีส้มเหลือง ที่กำลังตกกระทบกับผิวน้ำแม่ปิง
พอเรามองแล้วได้สัมผัสถึงความลงตัวของสองฝั่งแม่น้ำปิง
และสะท้อนถึงภาพบรรยากาศยามเย็นของสองฝั่งซึ่ง
เป็นเส้นทางที่เราจะพายเรือกันในยามเย็นวันนี้...
อุปกรณ์พายเรือที่นี่ครบครัน ซูชีพเป็นสิ่งคำคัญเพื่อเซฟตี้ แต่ที่สำคัญไปยิ่งกว่าอุปกรณ์คือ “ใจ” เพราะบางคนกลัวการพายเรือ กลัวน้ำที่ไหล กลัวพายแล้วไม่ไป กลัวที่จะจมน้ำทั้งๆที่ว่ายน้ำเป็น ความกลัวเหล่านี้เป้นสิ่งที่เราสร้างมันขึ้นมาเอง คิดไปเอง ทั้งๆที่มันยังไม่เคยเกิดขึ้นกับตัวเรา
สองฝั่งริมน้ำปิง เต็มบ้านด้วยต้นไม่ใหญ่ ที่มีความเขียวชอุ่ม แม่น้ำปิงจะเป็นเส้นทางการพาย หลักๆ ในการพายเรือ โดยจะเริ่มต้นที่ท่าเรือวัดฟ้าฮ่าม และพายไปตามกระแสน้ำ ของแม่น้ำปิง
จะพายไปถึงไหนนั้น ก็ตามกำลังแขนตัวเอง ซึ่งต้องคิดเผื่อตอนพายเรือทวนน้ำกลับมาที่ท่าเรือด้วยนะ
"ทุกอย่างล้วนแล้วอยู่ที่ "ใจเรา" ไม่ว่าจะทำอะไรถ้าใจเราพร้อม ใจเราสู้ ทุกอย่างก็จะผ่านไปด้วยดี"
การพายเรือครั้งนี้เราได้พาย จากท่าเรือวัดฟ้าฮ่าม ผ่านสะพานรัตนโกสินทร์ กาดเมืองใหม่ และกาดหลวง เหนื่อยเอาเรื่องพอสมควร แต่ก็ยังไหวเพราะถ้าเทียบกับเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมานั้น พายเรือแบบนี้
ชิวล์ๆไปเลย ^^ " ฮึบบบ ช่วยกันพายนะ "
ระหว่างที่เราพายเรือนั้น เราก็ได้เห็นสองฝั่งริมน้ำปิง ที่เต็มไปด้วยวิถีชีวิตของชาวบ้านที่อยุ่ในระแวกนั้น บรรยายกาศชิวล์ดีเหมือนกันนะสมัยเมื่อเรายังเด็ก การพายเรือเป็นสิ่งที่อยากทำมากเพราะเห็นแต่ในทีวี ส่วนพ่อแม่เรานั้นไม่ต้องพูดถึง ยากมากที่จะอนุญาติให้เราลงพาย เพราะเราอายุยังน้อย และยังไม่สามารถพายเรือได้ด้วยตนเอง ส่วนตอนนี้เราสามารถพายเรือได้แล้ว
ก็ขอใช้เวลานี้พายให้คุ้มกันสักหน่อย
และระหว่าางที่พายเรือนั้น ท่ามกลางบรรยาการที่สงบมีเสียงนกร้องและใบไม้ที่พริ้วไหวตามลมเบาๆ ทำให้ลืมเรื่องราววุ่นๆที่ผ่านมาการพายเรือครั้งนี้ทำให้เห็นถึงบรรยากาศของเชียงใหม่สองฝั่งริมน้ำปิงที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ถ้าไม่พายเรือก็ไม่ได้เห็นอะไรสวยๆที่ซ่อนอยู่บางมุมของลำแม่น้ำปิงนี้ถึงบรรยายกาศจะเริ่มเงียบสงบ แต่นั่นไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเหงาเลยเพราะเรายังมีเพื่อนที่ลงเรือลำเดียวกันและพร้อมที่พายไปด้วยกันตลอดเส้นทางเพื่อให้ไปถึงปลายทางที่เราได้วางไว้ สิ่งที่สำคัญกว่าจุดหมายปลายทางคือมิตรภาพระหว่างทางและการที่เราได้เดินทางด้วยกัน ...