...อายแดดยามสายในวันเสาร์ที่ผ่านมา ริมทางเริ่มพลุกพล่านด้วยผู้คนที่จับจ่ายซื้อของและอาคารพาณิชย์แข็งกระด้างเรียงรายสุดสายตา เราสองคนว่างตรงกันพอดี ปกติแล้วพวกเรามักจะนัดกันไปจิบกาแฟ ชิวล์ๆตามคาเฟ่ต่างวันนี้เลยเปลี่ยนแนวใหม่มาที่นี่กัน “กาดหลวง” ที่แห่งนี้เป็นมากกว่าตลาดที่เราสองคนต่างคุ้นกันดี เพราะเมื่อย้อนกลับไปเมื่อสิบปีที่แล้ว กาดหลวงแห่งนี้ เป็นเหมือนครอบครัวใหญ่ๆของเราเลยก็ว่าได้ เพราะรอบๆตัวเราเต็บไปด้วย ป้าๆ น้าๆ ที่ทำอาชีพพ่อค้าแม่ค้าและยังเป็นสนามเด็กเล่นของเราสองคนกับก๊วนเพื่อนในสมัยนั้น...
"ศาลเจ้ากวนอู(บู้เบี้ย)" ตรอกเล่าโจ้ว เป็นที่ที่เราสองคนนัดเจอกันในวันนี้ และนี้คือศาลเจ้าที่เราไหว้ขอพรมากันตั้นแต่เด็ก วันนี้ถือโอกาศมาแวะที่นี่กันสักหน่อย บรรยายกาศ ณ ตอนนี้ กับเมื่อย้อนไปสมัยนั้น ไม่ต่างกันเลย อากง อาม่า ที่เคยอุ้มเรายังเด็กก็ยังอยู่กันครบเลยอีกอย่างหนึ่งที่เราต้องทำกันทุกครั้งนอกจากไหว้ขอพรแล้ว ก็คือการเสี่ยงเซียมซี"เซียมซี" นั้นเป็นการทำนายดวงชะตารูปแบบหนึ่งที่เก่าแก่ ศักดิ์สิทธิ์ และสืบทอดกันมาตามธรรมเนียมของจีนอย่างยาวนาน
ที่ศาลเจ้า มีการประดับประดาด้วยโคมแดง หรือ โคมเต็งลั้ง คนจีนนั้นถือเป็นสัญลักษณ์แทนสิ่งดีๆ หลายประการ ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความรุ่งเรือง ความเจริญ ความมั่งคั่ง ร่ำรวย อีกทั้งยังปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายไม่ให้ย่างกรายเข้ามาภายในบ้านอีกด้วย เดินออกมาจากศาลเจ้า ไม่นานมากนัก สองข้างทางก็เต็มไปด้วย พ่อค้าแม่ค้าที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่บ้างยิ่งยืนอยู่ที่ตรงนี้นานเท่าไหร่ ยิ่งได้นึกถึงความเก่า ความหลัง จากที่ตรงนี้ ที่เราเคยวิ่งเล่นตอนเด็กๆ ในสมัยนั้นช่วงเทศกาลนะที่ตรงนี้ไม่เคยเงียบเลย ยิ่งเด็กๆที่โตมากับย่านนี้ต่างตื่นเต้นและสนุกกันมากๆเลย
เดินออกมาจากศาลเจ้า ไม่นานมากนัก สองข้างทางก็เต็มไปด้วย พ่อค้าแม่ค้าที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่บ้างยิ่งยืนอยู่ที่ตรงนี้นานเท่าไหร่ ยิ่งได้นึกถึงความเก่า ความหลัง จากที่ตรงนี้ ที่เราเคยวิ่งเล่นตอนเด็กๆ ในสมัยนั้นช่วงเทศกาลนะที่ตรงนี้ไม่เคยเงียบเลย ยิ่งเด็กๆที่โตมากับย่านนี้ต่างตื่นเต้นและสนุกกันมากๆเลยน้อยครั้งที่เราจะมีโอกาศมายืนคุยกันแบบนี้ พอโตขึ้นเราต่างแยกย้ายกัน เมื่อครั้นเดินผ่าน หรือมาซื้อของ ที่ตรงนี้ภาพให้หัวก็แว๊บมาให้ที่ทำให้เรานึกถึงกัน
เมื่อย้อนกลับไปเมื่อ สิบปีที่แล้ว บรรยายกาศก็ไม่แตกต่างอะไรมาก แต่สิ่งหนึ่งที่ต่าง คือความเงียบของตลาด ที่พลุกพล่านไม่มากเหมือนเมื่อก่อน รู้สึกว่าผู้คนที่มาเดินซื้อของน้อยลง ด้วยปัจจัยหลายๆจากสถานการณ์ปัจจุบัน สามล้อ อยู่คู่กับกาดหลวงมาเนิ่นนานจริงๆ เท่าที่จำความได้เราสองคนก็เคยนั่งไปโรงเรียนยามเช้า ที่คุณลุงปั่นอย่างช้าๆ ทำให้เราต่างเข้าเรียนสาย และนี่เป็นอีกวันที่เราสองมีความคิดเห็นเดียวกันคือ “ทำไมช่วงเวลาที่มีความสุขมักจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว”